Domper op de wintervreugde van 2021
Zondag 14 februari 2021
Vanochtend was ik in alle vroegte door het bos en over de heideheuvels gaan wandelen. Om 8.15 uur, toen de zon nog eigenlijk moest opkomen, zette ik de pas in.
Ik wilde namelijk graag vóór de grote drukte mijn dagelijkse ochtendwandeling maken, én hoopte een mooie zonsopkomst te kunnen bewonderen. Vooral wanneer ik op één van de Veluwezoomheuvels zou staan.
Toen ik eenmaal op pad was, viel de belichting me enigszins tegen. Ik had veel mooiere uitzichten verwacht. Op de grond lag volop sneeuw, maar op de boomtakken helaas niet meer. Ook ontbrak het aan rijpkristallen.
Onderuit
Ik kon slechts één foto nemen van de zonsopkomst, die door het bos heen scheen (zie hieronder). Voor de rest zag het landschap er toch wat saai uit. Hoewel het heerlijk lopen was door de dikke sneeuwlagen en deze onder mijn voeten kraakte, ging ik een paar keer onder uit. Op mijn achterste en tweekeer slagzij. Gelukkig kwam in alle gevallen de val niet hard aan en wist ik de klap goed op te vangen. Ongedeerd zette ik de wandeling voort.
Voor de tweede keer eruit
Het liep tegen half twaalf. Aldra kreeg ik behoefte om er voor een tweede keer op uit te gaan. Nu maakte ik een tochtje naar de bosvijver. Ik wilde zo graag opnieuw getuige zijn van ijspret. Toen ik op weg was naar de vijver, kwam ik iemand tegen die mij bekend voorkwam. Het was één van mijn buurtgenoten. We begroetten elkaar en ik vroeg of zij en haar zoontje van de ijspret hadden genoten. Als antwoord kreeg ik te horen: “Ja enorm, hè,” en plotseling riep ze erachteraan: “maar morgen is het voorbij?”
Bezorgdheid en angst: vriesweer voorbij?
Wat? Voorbij? Zou dit prachtige vriesweer dan afgelopen zijn? Dat was toch niet de voorspelling? Of bedoelde de buurtgenoot dat het voor de mensen voorbij zou zijn omdat het de volgende dag weer een gewone werkdag werd?
Bij de vijver aangekomen kon ik me gelukkig weer verkneukelen. Wat een kostelijk ouderwets tafereel speelde zich daar af op het ijs! Mensen waren zo gezellig en levendig onder elkaar. Helemaal als vroeger. Net als de vorige dag zag ik iedereen druk schaatsen, ijshockeyen en sleeën.
Broer komt met goed advies
Inderdaad, het bleek helaas te kloppen wat de buurtgenoot zei. Men voorspelde dat er voor de komende week dooi op komst was. Maar volgens mijn broer hoefde ik dit niet per se als negatief te zien. De oude, vuile sneeuw, de gladheid op paden en wegen zouden hiermee gaan verdwijnen waardoor we ons straks weer met een veilig gevoel zouden kunnen verplaatsen. Wandelen en te voet boodschappen doen zonder uitglijden en vallen. Dus, als het eenmaal ging dooien, moest ik daar ook de voordelen van inzien.
Overigens, vanmiddag heeft het hier al een beetje gedooid. Heel even maar en heel weinig. Slechts één bescheiden graadje. Iedereen kon gerust door blijven schaatsen en sleeën.
Ikzelf vond dit best wel jammer, want ik had heus gehoopt op een achtste ijsdag in deze reeks. Nu zijn het er bij zeven gebleven. Daar moeten we het dan mee doen.
Opmerkingen
Alle opmerkingen bekijkenEr zijn nog geen opmerkingen geplaatst.