Een mooie middagwandeling door een paars wonder

Woensdag 1 september

Beste Monique,
.

Na geruime tijd binnen te hebben gezeten teneinde aan een nieuwe tekenopdracht te gaan werken, besloot ik kort na de lunch een middagwandeling te maken naar het vertrouwde natuurgebied waar ik vrijwel iedere dag doorheen loop. Ik hield het binnenshuis niet meer vol.

Ik trok er meteen op uit. De natuur in. Hoewel ik her en der best veel mensen voorbij zag gaan, hetzij te voet hetzij op de fiets, maakte de sfeer een ronduit rustige en prettige indruk. De mensen die ik tegenkwam, wilden kennelijk ook genieten van de schoonheid die de natuur deze (na)zomer ten toon spreidde. Immers, bos en heide blonken in volle pracht!

Juist, de heide, daar ging het om. Ik kon er met mijn ogen niet van af blijven. Deze leek veel mooier te bloeien dan gedurende de voorgaande jaren en ook veel langer haar bloesem te houden.
Terwijl de karakteristieke geur van de heide mij tegemoet kwam, maakte ik een aantal foto’s van het jaarlijks terugkerende ‘paarse wonder’.
Ik vond het overigens niet makkelijk goede foto-opnames te maken want deze hadden algauw de neiging overbelichte kleurnuances weer te geven. Of het paars kwam te bleek door of de contouren waren te vaag. Dan wiste ik de opname en nam een andere positie in voor een betere foto.

De wandeling zelf bracht mij alle vreugde. Ik genoot. Het was ook zo stil!
Na bijna een uur lopen keerde ik moe maar voldaan terug.

Hartelijke groeten,

Kees

Meer weten over autisme? Bekijk hier onze overzichtspagina over dit thema.