Vanaf het afgelopen voorjaar oefende ik door elke week poffertjes te bakken. Spoedig kreeg ik de slag en smaak te pakken. Iedere keer werden ze steeds lekkerder.  Naast vaardigheid en het juiste recept beschik ik over een goede poffertjespan, een schenkflacon voor het beslag en een speciaal vorkje voor het omdraaien tijdens het bakken. Voor het beslag is poffertjesmeel nodig en dat is zo te vinden in de supermarkt.  Op de verpakking staat precies wat je nodig hebt om een mooi beslag samen te stellen.

Daar ik poffertjes als avondmaaltijd eet, neem ik wel drie porties van elk negentien ‘mini-pannenkoekjes’, met een klontje roomboter en poedersuiker erover. Na afloop voel ik me niet eens bezwaard omdat ik tijdens het bakken en nuttigen relatief weinig vet gebruik.

Tot zover de poffertjes.

De ochtend van deze maandag begon veelbelovend. Daar de langgekoesterde afkoeling uiteindelijk toch was gekomen, besloot ik te gaan wandelen. Dat was geen verkeerde beslissing overigens, want het werd een van mijn fijnste wandelingen van dit jaar. Ik trok het bos door en zette de pas er flink in. Ook kwam ik langs de heide. En ach, wat zag de natuur er na dat onweer mooi uit! En wat geurde het!

De hei stond, net als de afgelopen jaren, schitterend in bloei.

En om de dag en week weer helemaal met een schone lei te laten beginnen, besloot ik aan de tweede tekening te gaan   werken, van de dubbelopdracht, waarover ik eerder heb geschreven.

Als zomerwenskaart stuur ik voor de lezers van mijn blogs een fotootje van vandaag.