Beste Monique,

Ik had vandaag al een onplezierig vermoeden, want het was in huis akelig stil. Mijn vader en ik waren ons er totaal niet van bewust dat zij zich zo beroerd voelde. We gingen allebei min of meer onze eigen gang. Ik had vandaag een druk programma met veel boodschappen en een afspraak bij de tandarts.

Toen ik haar vanmiddag op de slaapkamer in bed aantrof, schrok ik. Ik vond dat ze er moe en getekend uitzag. Ik maak mij zorgen. Ze leek ineens een stuk ouder. Ik ben bang dat zij een veertje zal moeten laten gaan. Want als je je op forse leeftijd (boven de tachtig jaar) ineens niet lekker voelt, kan dat het begin zijn van ernstige fysieke achteruitgang. Dat overkwam een aantal leeftijdgenoten van mijn ouders. Zeker de laatste jaren. Allemaal begon het met een onwel gevoel en een jaar, soms slechts een halfjaar later, vonden ze hun eeuwige rust.

Ouders worden ouder
Ik zou het afschuwelijk vinden als mijn moeder dat te wachten staat. Nog immer kan ik haar niet missen. Ook de conditie van mijn vader baart de laatste tijd zorgen. Fysiek verloopt het al stroever. Mijn vader heeft af en toe last van een pijnlijk been doordat hij een paar maanden geleden ergens heel lang heeft moeten staan, waardoor hij door zijn rug ging. Nu begint hij geleidelijk op te knappen en legt geregeld een bezoek bij de fysiotherapeut af.

En aanstaande vrijdag vertrekken hij en ik met zijn auto naar Amsterdam. Naar het oude hart! Ik zou graag eens wat van de grachtengordel willen zien! En ook mijn vader geniet als hij weer op een plek met veel moois is.

We hopen dat het ons lukt niet ver van het centrum een goede plek te vinden om de wagen te parkeren, want dat schijnt in Amsterdam allesbehalve een sinecure te zijn.

Hoe dan ook, ik verheug me op deze dag. En op de opdrachten, want het tekenen van Amsterdamse grachthuizen vind ik één van de leukste onderwerpen!