Beste Monique,

Niet alleen het aanhoudend zeer zachte en klef aanvoelende weertype stemde me somber, ook kreeg ik andere tegenslag te verwerken. Ik was die woensdagochtend naar de stad gegaan om koffiecapsules te kopen en koffie te proeven van een bekend merk waar ik dol op ben.

Vol verwachting

Toen ik in het centrum liep, betrad ik vol goede moed en vol verwachting de zaak. Wat leek het me leuk daar weer koffie te proeven en voordelig capsules te kopen!

Maar algauw betrok mijn aanvankelijk blijde stemming. In de winkelruimte schetterde uit luidsprekers keihard muziek. Agressieve, moderne ‘house’. Rot muziek! Mijn oren werden overstelpt en deden pijn.

Achter de koffiebar stond slechts één iemand door wie ik kon worden geholpen. Een jonge man. Keurig gekleed in livrei met een speldje op zijn revers en een spleet tussen zijn tanden. Hij toonde enige gelijkenis met een bekende Nederlandse zanger. Dat personeelslid had ik daar nog niet eerder gezien. Ik vertelde dat ik graag de nieuwe koffie wilde proeven. De Sachertorte-capsule als eerste, vervolgens de Apfelstrudel en wellicht de Linzertorte. Ik liet hem weten dat ik capsules zou kopen, wanneer de Oostenrijkse smaken me goed zouden bevallen.

Raar klein glazen kopje
Enfin, hij besloot mij de Sachertorte-capsule te laten proeven. Tot mijn verbazing zag ik dat de jongen een raar klein glazen kopje pakte.

“Nee, ik wil het als lungo ingeschonken hebben. Een normale kop koffie is toch wel mogelijk hier?”

“Ik kwam om de Sachertorte- en Apfelstrudel-capsules te proeven. Geen lungo-capsules. Die heb ik thuis al. Trouwens, ik gebruik alle soorten capsules als lungo. Ik drink nooit espresso.”

Nou ja zeg! “Hoeft u nog niet zo’n toon aan te slaan!” Waar slaat dat op? Hoe durfde hij dat tegen een klant te zeggen! Ik wilde hem alleen maar meer duidelijkheid geven over mijn voorkeur.

Terwijl ik de Sachertorte-koffie proefde, leek de muziek die al zo hard stond te schetteren steeds luider te worden. Ik vroeg of deze zachter kon.

Nu was de maat vol. Ik dronk de koffie zo snel mogelijk op en zei: “Nou, ik heb het hier bekeken hoor. Ik geloof het wel. Ajuus!”

Trouwens de hele entourage in de ruimte leek te zijn veranderd. Kaler en minder gezellig dan een half jaar geleden. Ik zag niets dat mij aantrekkelijk leek. Kortom, ik miste ambiance.

Zonder nieuwe capsules en nauwelijks de smaak van de Sachertorte-koffie goed tot me door te hebben laten dringen, reed ik op de fiets terug naar huis. Toen ik thuis kwam, voelde ik me uitgeput en verdrietig. De teleurstelling van deze ochtend bleef me lang bij. Het lukte me niet meer te concentreren op het tekenen of te genieten van andere bezigheden. ’s Middags legde ik een bezoek af bij mijn ouders voor de gezelligheid en om bij te praten.

De ochtendwandeling van vandaag was mij prima bekomen en de frisse verkwikkende buitenlucht voelde zoveel prettiger aan dan al dat zoele weer waar we eerst mee sukkelden.

Nee, één ding is zeker. Ik ga nooit meer terug naar de koffiecapsule-winkel.