En vandaag zit de culinaire reis er al weer op. Zuid-Frankrijk, China en Griekenland hebben mij veel vreugde verschaft. De vier verschillende maaltijden betekenden allen een overweldigend succes.

Vrijdag nam ik een aubergineschotel met kaas en tomaten-basilicumsaus, zaterdag een vegetarische wokmaaltijd. Zondag was het Pastizio: een Griekse macaroni in vuurvaste schaal met kleine blokjes puntpaprika en fijn gekruimeld rundergehakt erin, gekruid met laurier en anijszaad met daarover een boterzachte béchamelsaus met een korstje (uit de oven).

gebonden, romige Madeirasaus. Als groenten heb ik heerlijke malse spruitjes (van de nieuwe oogst) bereid met – hoe kan het ook anders? – gekookte aardappelen.

Zo zie je maar, ook de traditionele gerechten van eigen land kunnen fantastisch smaken!

Het fijne van dit meerdaagse avontuur is dat ik geen kolossale reissommen heb hoeven uit te geven. Evenmin heb ik zenuwslopende vermoeienissen opgelopen als gevolg van lange vlieg-, trein- en/of bustochten.

Slechts verbeeldingskracht en creativiteit waren nodig om deze uitdaging aan te gaan. Fantasie en passie, daar kan je zoal heel ver mee komen (en gaan!). In plaats van een onvoorspelbare omgeving en grote kans om in wildvreemde situaties te geraken, stond ik heerlijk te kokkerellen achter het fornuis in mijn eigen vertrouwde keuken. Leve structuur en regelmaat!

Ik kan in mijn eigen omgeving zóveel meer genieten van een maaltijd dan in een zaal vol mensen en veel geluiden.

Wat is dan leuker dan ‘thuis op reis’ gaan?

Hartelijke groeten,