Toch nog woelige tijden
Knikkeren, stoepranden, hinkelen, boerenknal en stand in de mand - met de komst van het internet zijn de traditionele kinderspelletjes met uitsterven bedreigt. Behalve belletjetrek, tot grote frustratie van Kees.
Maandag 15 juni 2020
Beste Monique,
De dakdekkers bij het huis van de buren zijn zowaar vertrokken. Het grote werk is nu echt gebeurd. Mijn buren hebben een nieuw, goed geïsoleerd dak gekregen. Er zijn brede daklijsten aangebracht en er is in de afgelopen week een geheel nieuwe bitumen deklaag op gebrand. In vol ornaat prijkt het kersverse dak op hun huis en het is een genot om naar te kijken nu het er zo mooi en verbeterd uit ziet.
Maar dat neemt helaas niet weg dat ik geen andere onrust ondervind. Vrijdag bijvoorbeeld waren er kwajongens in de laan actief. Zomaar, op een doordeweekse vroege middag. Ze zorgden voor flink wat overlast bij de mensen. Ook ik kreeg het nodige te verduren. Terwijl ik in diepe concentratie aan een ingewikkeld detail van mijn tekenwerk werkte, ging de deurbel. Ik deed de voordeur open en zag kleine knullen bliksemsnel wegrennen. Luid gillend en al.
Niet lang daarna ging de deurbel opnieuw. En weer!
Zie díe dan maar eens te pakken te krijgen…!
Het is werkelijk gruwelijk irritant als mensen mij tijdens het werk lastig vallen! Ik vermoed dat de jongens zo rond de twaalf à dertien jaar oud waren en afkomstig van een middelbare school die zich niet ver van onze woonbuurt bevindt. Echte brugpiepers dus.
De klassieke kattekwaadstreken vonden tijdens het lunchuur van hun school (12.15 uur-13.30 uur) plaats. Ik geloof dat het incident met de deurbel omstreeks 12.30 uur plaatsvond.
Eerlijk gezegd zie ik maar één schuldige hierachter: de leiding van de school. De leerkrachten en het hoofd van de school lijken totaal geen toezicht te houden gedurende de vrije uren van de leerlingen. Kennelijk laten ze de leerlingen zo maar los zodat zij kunnen doen en laten waar ze zin in hebben. Met alle overlast in de woonbuurten van dien. Ik vind dat zo erg!
Op het moment dat hij mijn huis naderde, toeterde de bestuurder waardoor ik hevig schrok. Het genot van de pianomuziek werd door het geclaxonneer grondig verstoord. Blijkbaar had de automobilist mij herkend. Hij scheen mij in een vluchtige oogopslag te hebben gezien vanuit het geopende portierraampje toen ik achter het venster van mijn raam bij mijn bureau stond. De mij onbekende bestuurder grijnsde me namelijk triomfantelijk toe, kennelijk geheel voldaan van wat hij mij aandeed! Bah! Wat een misselijke streken lijken de mensen de laatste tijd met me uit te halen! O, wat kunnen zij soms onvoorspelbaar en wreed zijn!
Ik verwacht in de tweede helft van de maand de tekening te voltooien.
Hartelijke groeten,
Opmerkingen
Alle opmerkingen bekijkenEr zijn nog geen opmerkingen geplaatst.