Dat dit weer zo snel moet verdwijnen, hè? In één klap: weg vorst!

Vandaag vond ik het buiten een buitengewoon trieste bedoening. Het is somber, nat en vooral heel zacht geworden met ‘on-winterse’ temperaturen. Daarbij oogde alles vormloos, mistroostig en desolaat. En dat na zulke prachtvorst! Wat een bruuske overgang!

Toch zullen velen denken: “Ik ben blij dat die sneeuw van de wegen en stoepen is verdwenen. Nu kunnen we weer prettig lopen en autorijden. Zonder uitglijden, vallen en botsen. Opgeruimd staat netjes.”

Opgeruimd staat netjes? Hoezo “opgeruimd staat netjes”?

Behalve de sneeuw krijgt ook het ijs een knauw! Schaatsers zullen daar niet blij mee zijn!

Ik ook niet, want ik ben en blijf een onverminderde winterliefhebber, die het liefst zoveel mogelijk vorst- en ijsdagen meemaakt. Ik hoop dat de vorst weer terugkeert en er zich nieuw mooi ijs op het water gaat vormen, dus geen vroegtijdige dooi-aanvallen meer alsjeblieft.

Vandaag was het zaterdag, boodschappendag.

Toen ik vanochtend naar het dorp wandelde om de boodschappen te halen, liep ik langs de dorpsvijver. Helaas, het ijs dat daar lag, was al aardig afgebrokkeld. Alleen kleine kunstmatige tuinvijvers toonden nog een aardige laag ijs met daarop water als gevolg van de weggesmolten sneeuw.

Hoewel de aanblik in de straten overal donker en triest aandeed, was er deze ochtend ook een pluspunt. Ik heb het dorpscentrum en de winkels nog nooit zo stil meegemaakt! Er was geen mens te bekennen! Hoe heerlijk! Hoe relaxt! Overal leek ik de enige te zijn die inkopen deed voor het weekeinde en de dagen erna. Binnen een uur was ik weer thuis.

Een recordtijd voor zaterdagse begrippen! Meestal verloopt deze dag veel voller en gejaagder dan bijvoorbeeld een dinsdag of donderdag.

Na de voorspoedige thuiskomst kon ik mijn tassen met een tevreden gevoel uitpakken. Ik had alles kunnen vinden en bemachtigen.

Mijn klant is vandaag langsgekomen om het werkstuk op te halen. Toen hij de tekening op tafel zag liggen, viel zijn mond open van verbazing. Zijn ogen begonnen te stralen.

“Goh, man, wat mooi! Jeetje, Mina, dit is gaaf! Joh, supergaaf! Ik zie alles! Tot de lampenkappen in de eetkeuken toe! Ik kan zelfs door het raam naar het tegenoverliggende raam kijken met een blik op het landschap aan de voorkant van het huis. Nee, dit is echt geweldig!”

Mijn klant omhelsde me. Zo blij was hij! En ook ik was blij. Blij dat ik weer een mens gelukkig heb kunnen maken met mooi tekenwerk.

En dan nu wat informatie over het huis zelf. De oorspronkelijke woning dateert uit 1948. Aan het einde van de jaren zestig en zeventig van de afgelopen eeuw werd het huis uitgebreid, verhoogd en aangepast aan prettig, modern wooncomfort. Daarmee kreeg het zijn huidige vorm.

Veel kijkplezier gewenst!