Beste Monique,

Vlak voor de wandeling legde ik mijn fotocamera klaar en even later trok ik eropuit. Ik liep eerst door een stuk bos en later over het open gedeelte met heide en heuvels, midden in het beschermde natuurgebied. Ik ontwaarde een prachtig wit winterlandschap waar zo’n rust vanuit ging. De rijp bleef me fascineren. Het leek wel alsof het had gesneeuwd! Ik nam er foto’s van.

De route ging heuvelopwaarts. De rijp werd steeds indrukwekkender. Uiteindelijk liep ik door een waar sprookjeslandschap dat alle bewondering afdwong.

Ik begon al aardig in een ‘witte-kerst-sfeer’ te geraken. Verderop was het mooiste al weer voorbij en ik kwam langs de achterkant van de grote lokale begraafplaats. Maar toen ik een pad nam dat naar beneden leidde, kreeg ik rechts het klapstuk te zien.

Op een volledig wit geworden stuk heide torende een eenzame dennenboom uit. De winterse nevel accentueerde de rust en vrede die het landschap uitstraalde. Ik genoot!

Terug in het bos en van het pad op het lage gedeelte komend wandelde ik verder naar huis.

In totaal liep ik zo’n 53 minuten. Thuis gekomen was ik vervuld van grote voldoening. Reden te meer een verrukkelijke kop koffie te gaan zetten en heerlijk uit te rusten.

Ik ben erg teleurgesteld dat al het moois van veel en veel te korte duur is geweest. Ik hoop en duim ervoor dat het vriesweer gauw terugkomt en langer gaat duren.