(08-’19) Zonder diepe dalen, geen grote hoogtes

21 augustus 2019

Lief leven,

Ik heb zitten denken hoe ik het beste kan verwoorden hoe de afgelopen weken eruit zagen. Het was chaotisch; ik was chaotisch en vanwege de vakantie is het nog eens extra chaotisch (dankzij mijn ‘structuur-handicap’).

Ik wil nog zoveel vertellen en verduidelijken voordat de grote dag van de start van mijn therapie aanbreekt… Ik weet niet of het lukt, maar ik ga het proberen.

Korte route van mijn leven
Ik begin met de korte route door m’n leven, zodat alles een beetje duidelijk is voordat ik jullie meeneem in dit avontuur:

Tussen de 6 kilo wegende stapel dossiers, die ik een tijdje geleden ontvangen heb, vond ik een gespreksverslag uit 1985. Dit dossier is in mijn leven een breekpunt, de confrontatie met wat er allemaal gebeurd is en daarmee is ook het besef gekomen.

Ik was 14 jaar oud toen ik voor het eerst bij een psycholoog kwam, dus er is aardig wat documentatie van alle gesprekken, die in die jaren gevoerd zijn.

De laatste tijd word ik steeds overvallen door herinneringen; alles loopt een beetje door elkaar totdat ik het stuk las van het eerste gespreksverslag uit 1985. Toen viel het kwartje.

Die identiteitscrisis, die mijn psychiater toentertijd voor mij voorzag, is er gekomen. Dat noemen ze nu Borderline en PTSS. Ik heb op een keiharde manier moeten leren hoe het leven in elkaar zit, maar goed, zonder diepe dalen zijn er geen grote hoogtes ?

❤  Karin

Heb jij weleens een dossier van jezelf teruggelezen?